Janusz R. Kowalczyk o Sandauerze

Dodaj komentarz

Pewno z okazji rocznicy śmierci pisarza ( 15 lipca ), publikacja Janusza R. Kowalczyka o Arturze Sandauerze na stronie środowisk emigracji 68 roku :

https://dzismis.com/2020/07/11/artur-sandauer-2/

Artur Sandauer w mieszkaniu przy ul. Iwickiej, połowa lat 50 tych

Ojciec był nieco ekscentrycznym oryginałem, niewiarygodne jednak są, cytowane tam opowieści Tomka Jastruna, o jego nietaktach czy prymitywizmie:

„Pamiętam z dzieciństwa geniusza nietaktu, to był nasz sąsiad, znakomity krytyk i eseista Artur Sandauer. [...] Tacy ludzie jak Sandauer w naturalny sposób dostarczyli potomności niezliczonej ilości anegdot. Wielki nietakt bywa śmieszny. Krytyk przyszedł kiedyś do znajomych na obiad i przyniósł zwiędłe i ociekające wodą kwiaty wyjęte przed chwilą z wazonu. Dając je gospodyni, powiedział: ‚Słyszałem, że jak się przychodzi na obiad, to przynosi się kwiaty'."

W innej publikacji, Jastrun twierdzi, Sandauer nie tylko nosił znajomym kwiaty "z odzysku" to dodatkowo.... rozdeptał kota...
Wedle kolejnej jego publikacji : To nie jakimś nieokreślonym znajomym,  miał przynosić zwiędłe kwiaty, wyjęte z domowego wazonu, lecz rodzicom Tomka, a Tomek sugeruje ze to pamięta:

"Przez lata mieszkaliśmy w tym samym domu" - pisze Jastrun. I dalej:  " Kiedyś przyszedł do nas na obiad, przyniósł przywiędłe, ociekające wodą kwiaty. Dając je gospodyni, powiedział: 'Słyszałem, że jak się przychodzi na obiad, to przynosi się kwiaty " ( cytat także za J. R  Kowalczykiem https://culture.pl/pl/dzielo/tomasz-jastrun-czulym-okiem ).

Podobnie w onecie  czy w radiu Białystok....  

Paul Rosenstein Rodan z żoną Margaret, Artur Sandauer z żoną Erną Rosenstein i Adam Sandauer, Krynica połowa lat 50 tych
W rzeczywistości relacje między Mieczysławem Jastrunem, a Arturem Sandauerem, od połowy lat 50 tych były chłodne, a w czasach które Tomek może pamiętać, były pełne wzajemnej niechęci. Wykluczało to proszone obiadki, które mógłby on realacjonować. Nie może pamiętać Sandauera z własnego domu, lecz pewno pamięta niechęć do krytyka, która gościła tam na stałe...  O historii relacji Jastrun Sandauer,  na tle tamtych czasów, podając chronologie, pisze dokładniej  Barbara Gutowska
 
Artur Sandauer, miał tak dość "magla" kamienicy wydawnictwa Czytelnik, przy ul. Iwickiej 8a i sąsiedztwa Jastrunów, iż w połowie lat 60 tych wyprowadził się.
Prymitywizm i brak obycia, jakie mojemu ojcu chce przypisać Jastrun junior, nie pasują do Sandauera jako profesora uniwersytetu, męże Erny Rosensatein i szwagra jednego z dyrektorów Banku Światowego.

https://pl.qwe.wiki/wiki/Paul_Rosenstein-Rodan

Tacy ludzie jak Sandauer w naturalny sposób dostarczyli potomności niezliczonej ilości anegdot - twierdzi  Jastrun. Nietrzymające się kupy opowieści, mające ośmieszać Sandauera, to historyjki wielokrotnie, od dawna powtarzane albo przez Jastruna, albo z powołaniem się na Jastruna..... 

Są próbą odreagowania kompleksów, dziecinnych obaw i niechęci wyniesionych przez Tomka z rodzinnego domu. 

Jastrun  junior  oczywiście, nie odważył się ich publikować za życia Artura Sandauera.  

O innych konfabulacjach, czy wątpliwych wspomnieniach Jastruna, tym razem dotyczących Żuławskiego pisał Ludwik Stomma w Tygodniku Przegląd 

powrót
Komentarze (0)
Dodaj komentarz