Janusz R. Kowalczyk o Sandauerze

Dodaj komentarz

Pewno z okazji rocznicy śmierci pisarza ( 15 lipca ), publikacja Janusza R. Kowalczyka o Arturze Sandauerze na stronie środowisk emigracji 68 roku :

https://dzismis.com/2020/07/11/artur-sandauer-2/

Artur Sandauer w mieszkaniu przy ul. Iwickiej, połowa lat 50 tych

Mimo iż ojciec był nieco ekscentrycznym oryginałem, niewiarygodne są, cytowane tam opowieści Tomka Jastruna, o jego nietaktach czy prymitywizmie:

„Pamiętam z dzieciństwa geniusza nietaktu, to był nasz sąsiad, znakomity krytyk i eseista Artur Sandauer. [...] Tacy ludzie jak Sandauer w naturalny sposób dostarczyli potomności niezliczonej ilości anegdot. Wielki nietakt bywa śmieszny. Krytyk przyszedł kiedyś do znajomych na obiad i przyniósł zwiędłe i ociekające wodą kwiaty wyjęte przed chwilą z wazonu. Dając je gospodyni, powiedział: ‚Słyszałem, że jak się przychodzi na obiad, to przynosi się kwiaty'."

W innej publikacji, Jastrun twierdzi, Sandauer nie dość że nosił znajomym kwiaty "z odzysku" to dodatkowo.... rozdeptał kota...

Wedle kolejnej publikacji Jastruna, to nie jakimś nieokreślonym znajomym, lecz rodzicom Tomasza Jastruna,  Sandauer miał przynosić zwiędłe kwiaty, wyjęte z domowego wazonu:

"Przez lata mieszkaliśmy w tym samym domu" - pisze Jastrun. I dalej:  " Kiedyś przyszedł do nas na obiad, przyniósł przywiędłe, ociekające wodą kwiaty. Dając je gospodyni, powiedział: 'Słyszałem, że jak się przychodzi na obiad, to przynosi się kwiaty " ( cytat także za J. R  Kowalczykiem https://culture.pl/pl/dzielo/tomasz-jastrun-czulym-okiem ).

Podobnie w onecie...  

Paul Rosenstein Rodan z żoną Margaret, Artur Sandauer z żoną Erną Rosenstein i Adam Sandauer, Krynica połowa lat 50 tych
To muszę jednak sprostować : Relacje między Jastrunem seniorem, a Arturem Sandauerem, od połowy lat 50 tych były chłodne, a w czasach które junior może dokładniej pamiętać, były już pełne wzajemnej niechęci. Wykluczało to proszone obiadki, które mógłby realacjonować Tomek. Bez wątpienia, junior pamięta jednak z domu, niechęć do Sandauera...O historii relacji Jastrun Sandauer,  na tle wydarzeń tamtych czasów, podając chronologie, pisze Barbara Gutowska
 
Artur Sandauer, miał tak dość "magla" z kamienicy wydawnictwa Czytelnik", przy ul. Iwickiej, iż w połowie lat 60 tych wyprowadził się.
Przy prymitywizmie i braku obycia, jakie mojemu ojcu próbuje obecnie przypisać Jastrun junior, trudno uwierzyć, że Sandauer był mężem Erny Rosensatein i szwagrem jednego z wicedyrektorów Banku Światowego.

https://pl.qwe.wiki/wiki/Paul_Rosenstein-Rodan

Tacy ludzie jak Sandauer w naturalny sposób dostarczyli potomności niezliczonej ilości anegdot - pisze Jastrun.

Nieprawda, opowieści mające ośmieszać Sandauera, to od dawna, wielokrotnie powtarzane przez Jastruna historyjki, nietrzymające się kupy.....

Jastrun  pewno nie wymyslił ich jeszcze, ale napewno odważył się ich publikować za życia Artura Sandauera.

O innych wątpliwych wspomnieniach Jastruna", tym razem dotyczących Żuławskiego pisał Ludwik Stomma w Tygodniku Przegląd 

powrót
Komentarze (0)
Dodaj komentarz